Pachinko 2022

 

خب من آدمِ دیدنِ سریال های این مدلی نیستم. ولی چون اکثر کارای لی مین هو رو دیدم اینم دانلود کردم. با اینکه می دونستم تو چه فضاییه.

کلاً فضاش برای من تلخ و غمگین و اذیت کننده بود. من برای سرگرمی و لذت بردن سریال می بینم و ادعای دیگه ای ندارم!! شاید هزار تا فیلم و سریال با مفاهیم عمیق انسانی!! و اجتماعی و ازین چیزا تو دنیا ساخته شده ولی من علاقه ای به دیدن شون ندارم! ترجیح من اینه که سریال دیدن تفریحم باشه. همین.

یه سکانسی بود که واقعاً دلم رو سوزوند. اونجایی که مامان سونجا رفت براش برنج بخره و اولش بهش نمی فروختن. گفت می خوام مزه ی این رو قبل از رفتن بچشه و یادش بمونه...

یه خوبیش این بود که بازیگرا کاملاً قابل شناسایی بودن. :| مثل سریالای جدید نبود که همه شکل هم شدن و طول می کشه بفهمم کی به کیه. :/ قیافه ها همه به شدت مشخص بود و چون توی چند دوره ی زمانی بود این باعث می شد اذیت کننده نباشه.

من همیشه حس خوبی به ژاپن نداشتم. به چین هم همینطور. نه از کشورهاشون خوشم میومد نه از زبانشون. همین حسو به کره شمالی هم دارم. یکم طول کشید به ژاپنی شنیدن دیالوگ ها عادت کنم. نمی گم کره خوبه اونا بد. شاید کره هم همین بلاها رو سر کشور دیگه آورده باشه. ولی به هر حال حس بدی به ژاپن دارم. احساس خفگی می ده بهم مثل کره شمالی.

فصل دو هم داره اونجور که فهمیدم. ولی قطعاً قصد دیدنش رو ندارم. فکر کنم دومین باره کلاً قید فصل دوم چیزی رو می زنم. و باز هم فکر می کنم که چرا دنیا اینقدر مزخرفه... همیشه گفتم که از پیشرفت تکنولوژی بدم میاد و دلم نمی خواست مثلاً توی حتی 50 سال دیگه به دنیا می اومدم!! از گذشته هم به همون اندازه بدم میاد... فکر کنم شاید همینجایی که هستم قابل تحمل ترین جاست...