Lonely Enough to Love 2020

 

قشنگ بود. فکر نکنم کسی باشه همچین خونه ای و جمعی رو ببینه و دلش نخواد عضوی ازون جمع باشه! :)) هر چند که به نظرم فقط تو سریالا و رمانا وجود داره و تو زندگی واقعی همچین چیزی زیادی ناممکنه!

درسته که مثلث عشقی سریال های کره ای دیگه واقعاً خسته کننده شده و نمی فهمم چرا دقیقاً جزو ارکان اصلی فیلمنامه است و هیچوقت احساس نمی کنن که می تونه نباشه آقا! یه امتحان کنن اقلاً! :/ هر چند یادمه یه دونه سریال رو نوشتم که مثلث عشقی نداشت و چقدر هم دوستش داشتم ولی الان اسمش یادم نیست. ولی خب یه دونه توی دویست و خورده ای خیلی ناجوره! :/ ولی اینو گفتم که بگم: فکر نکنم گوگولی تر از این دو تا پسرا توی هیچ مثلث عشقی ای دیده باشم تا حالا! یعنی عالی بودن! :)) دیگه عالی تر از این فکر نکنم وجود داشته باشه! :))

سریال رو که می دیدم یاد یه داستانی که نوشتم توی بلاگفا افتادم. راستش زیاد سر درنمیارم که بگم داستان کوتاه حساب می شه، بلند حساب می شه، رمان حساب می شه یا چی! به هر حال. نوشتمش و خوندن کامنت ها خیلی برام جذاب بود. درسته خیلی تعداد کمی بودن ولی اینکه بقیه منتظر بودن ادامه داستان رو بخونن و می گفتن خوبه برام خیلی جذاب بود. :) و خب رویای نوشتن و نویسنده بودن یکی از رویاهای بچگیمه! :))

در کل که سریال خوبی بود و حس خوبی داشت.